bir boka yaramayan adam

uc kucuk cocuktuk. ak$am ezaninda eve donerdik. kisa $ortlarimiz, uzun oyunlarimiz vardi. araba tekerlekleri tekmeler, alarmlarini caldirirdik. parklara bayilirdik. ha$ariydik zaten. oyunu pek severdik. ama en cok bilyelerimizle oynamayi severdik.

birer avuc dolusu bilyemiz vardi. en guzelleri kirmizilariydi. onlari guzelce cebimizin derininde sakladik. zarar gormesinden korktuk.

cok guzel oyunlar oynadik bilyelerimizle. ama onca bilye yetmiyordu bize. illa kirmizilarini oynayacaktik.

once volkan oynadi bilyesiyle. cok oynadi. cok guzeldi bilyesi. uzuuuuun uzun oynadi. du$urdu. kirdi.

sonra aldi kirik parcalari, koydu bir ufak keseye. gucu yettigince yuksege firlatti. cocuktu daha, ne kadar yuksekse o kadar uzakti attigi yer. cani sikkin eve donerken ayagi takildi yalpaladi. onunde kesesini, ve onun icinden dagilan cam kiriklarini gordu. gozleri doldu, elleri titredi.

ko$tu. en uzaga gitmeye cali$ti. ust mahalleye kadar ko$abildi. yoruldu. duruldu. sonra yuruye yuruye yanimiza indi. kazim kirmizi bilyeyle oynuyordu. ama kizgindi.

bilye guzeldi guzel olmasina, ama kirmizi olsun diye boyami$lardi. ve kazimin bilyesinin boyasi silik kalmi$ti. biraz oynayinca, sokuldu boyalari. ortaya cirkin bir cam yuvarlak kaldi. kizdi o da. aldi eline cirkin cami, en uzaga firlatti. kirilma seslerini duydu.

agladi. birbirinden guzel onlarca bilyeyle oynadi. ama akli o cirkin bilyede kaldi. onunla doyasiya oynayamadi. ke$ke cebinden hic cikarmasaydi.

ben de oynuyordum aonlar oynarken. ama korkaktim ben. di$ariya cikartmazdim bilyemi. balkonda oynardim. ama cok oynardim. saatlerce oynar, sonra siler bir guzel kirmizi keseye atar saklardim.

kazim'la bolkan'a ozenirdim de bazen. bilyelerinin onlara gulumsedigini anlatirlardi hep. kiskanirdim. benim bilyem sadece guzeldi. ama ta$tan farksizdi. oynarken ben mutluydum. sanki bilyem bana gulumser gibi degildi. kizdim ona. ama bende de suc olmaliydi. ama madem firlatanin bilyesi gulumsuyordu. belki firlatirken benimki de gulumserdi.

i$in sirri atmakta olmaliydi. balkondan attim. a$agiya du$u$unu izledim. gulmedi. yine ifadesizdi. du$tu. parcalandi mi diye bakmadan iceri kactim. agladim. sonra annem bana cikolata aldi. bir de kirmizi bir kese birakti. kirmizi bilyen bunda dedi. kirikti emindim. o keseyi hic acmadim. yastigimin altinda sakladim.

babam da bir kocaman keseyle bilye getirdi. en guzelleriyle oynadim. gaflikler bana gulumsuyordu sanki. volkan'la kazim'in dedigi gibiydi. cok mutluydum. odamdan hic cikmadim. kimseyi gormedim. kimseye bakmadim. kirmizi bilyeyiyse du$unmedim bile.

uc kisa $ortlu cocuktan ikisi vardi di$arida. kirmizi bilyelerine uzulur, yeni bilyelerle oynarlardi. dagitip dagitip ba$tan toplarlardi. kirarlardi. toplarlardi. bense odamdan hic cikmadim. ta ki bir gun oncaguzel bilyenin arasinda en guzel olanin, masmavi bilyemin , ustunde gorunur bir cizik olana kadar. o gun giydim en $ortumu ciktim di$ari.

ak$am ezanina kadar oynadik. eve gitmek istemedik. yatsi namazina kadar oynadik. kirmizi bilyelerimizden bahsettik uzun uzun. olmayi$lari uzdu bizi. ama ali$mi$tik artik. evlerimize donerken suskunduk. her birimiz kirmizi bilyesini du$unuyordu. volkan'in elinde kirik kirmizi bilyenin oldugu kese vardi. havaya atip tutuyordu. kazim' bilyeyi unutmami$ti. ama istemiyordu. sade aklindaydi o. doyasiya oynayamadigina yaniyordu. bense evdeki kirmizi keseyi acmak icin beni durten guce kar$i koyuyordum.

asansore bindik. herkes kendi katina ayrilirken,imizde hep beraber olmanin ne$esi vardi.

aklimizda kirmizi bilyeler.

dipnot: $imdi bu yazi guzel oldu mu, hayir. biraz elden gecmesi falan gerekebilir. belki geciririm. belki de u$enirim. aklima ilk geldigi haliyle kalmasini da isteyebilirim. ama fena degil lan. idare edilir bununla. ha asil olaysa, yeni bloga cikmayi falan dusunuyorum. bakalim. kisfmet bu isler.